Grzegorz Górny - Demon Południa
(Fronda, Warszawa 2007)
„Demon Południa” to interesujący zbiór tekstów na temat... „Imienia Róży” i „Szatańskich wersetów”, markiza de Sade i Alfreda Kinseya, oprotestowanego przez jury w Cannes filmu Sokurowa, „aksamitnej rewolucji”, miałkości rozwiązań proponowanych przez Miłosza, prawdziwej treści „Panny Nikt”, wizji zaświatów osób, które przeżyły śmierć kliniczną, czy też największego (samo)oszustwa w historii antropologii...
Grzegorzowi Górnemu brakuje może talentów beletrystycznych Chestertona, ale posiada on za to dwie godne podziwu cechy: po pierwsze ma wielką wolę podzielenia się swoją rozległą wiedzą, co czyni w sposób banalnie prosty i łatwy w odbiorze (cecha taka zadecydowała, jak mi się zdaje, o popularności książek Świderkówny); po drugie – wierzy on w prawdę absolutną (niesubiektywną), której nie waha się poszukiwać, o której nie waha się mówić.
Godne uwagi.
